Αγιασμός... και αποχαιρετισμός... προς γονείς και μαθητές. / 13 Σεπτεμβρίου 2021

Ήρθα σήμερα εδω για δυο λόγους Ο πρώτος είναι λόγω συνήθειας, γιατί από την πρώτη φορά που πήγα στο σχολείο σαν παιδάκι, όλα μου τα χρόνια ανελλιπώς, αυτή τη μέρα είμαι πάντα παρούσα στον αγιασμό. Ο δεύτερος λόγος είναι η επιθυμία μου να σας αποχαιρετίσω. Τον Ιούνιο κλείνοντας τα σχολεία δεν μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία λόγω των μέτρων ενάντια στον covid-19. Σε αυτό το σχολείο ήρθα για πρώτη φορά το 1996 κρατώντας από το χέρι τον μικρό μου γιό που ήταν τότε πέντε χρονών. Φοίτησε για μια χρονιά στο νηπιαγωγείο εδώ. Περνώντας τα χρόνια θα μπορούσα να πάω σε άλλα νηπιαγωγεία πιό κεντρικά όπως στην Αταλάντη, Λαμία ή και σε άλλη πόλη. Έμεινα εδώ με δική μου επιλογή. Αγάπησα αυτό το σχολείο, σα δεύτερο σπίτι μου, καθώς και το χωριό. Πάντα προσπαθούσα να προσφέρω στα παιδιά το καλύτερο δυνατό και όχι μόνο γνώσεις. Προσπάθησα να περάσω στους μικρούς μαθητές μου μηνύματα θετικά για το περιβάλλον, την τέχνη, τη μουσική, τον πολιτισμό και γενικά τον κόσμο που μας περιβάλλει. Προσπάθησα να τους εφοδιάσω με στάσεις ζωής και αξίες που θα τα συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή. Στην εκπαιδευτική μου πορεία, πολλές φορές επαινέσει γονείς για τον τρόπο που έχουν αναθρέψει το παιδί τους. Άλλες φορές έχω προσπαθήσει να ενημερώσω τους γονείς για προβλήματα ή αδυναμίες που είχα εντοπίσει στο παιδί τους καθώς και τους τρόπους αντιμετώπισης αυτών. Σ΄ αυτή τη δεύτερη παρίπτωση υπήρξαν γονείς που κινητοποιήθηκαν άμεσα με αποτέλεσμα τη βελτίωση. Αλλά υπήρξαν και γονείς που δεν ήθελαν να "ακούσουν" ή δεν ήθελαν να κάνουν τίποτα περισσότερο με την ελπίδα ότι όλα θα διορθωθούν από μόνα τους. Αποτέλεσμα ήταν να επιβεβαιωθώ όταν το παιδί τους βρισκόταν σε άλλες βαθμίδες της εκαπίδευσης. Εδώ έχω να σας πώ ετούτο: Κανένας δάσκαλος δεν θα παρασύρει γονείς να προβούν σε ενέργειες που θα αποβούν σε βάρος του παιδιού τους. Σήμερα λοιπόν, αν και νιώθω ότι οι δυνάμεις μου δεν με έχουν εγκαταλείψει και ότι θα μπορούσα 1 με 2 χρόνια ακόμη να μείνω στη θέση της νηπιαγωγού, επέλεξα να αποχωρήσω όσο ακόμη μπορώ. Παίρνω λοιπόν μαζί μου, τη δική σας εκτίμηση, την εκτίμηση των συναδέλφων μου, όχι μόνο εδώ του σχολείου μας αλλά και γειτονικών σχολείων και σχολείων εκτός του νομού και την αγάπη των μικρών μου μαθητών. Παραδίδω τη θέση μου σε νεώτερους συναδέλφους πιό νέους και πιο ικανούς να συνεχίσουν. Συγκεκριμένα παραδίδω τη θέση μου στην κ. Χρυσούλα Κράνα, η οποία έδειξε ενδιαφέρον και ζήλο από την πρώτη στιγμή που ήρθε στο νηπιαγωγείο να κατατοπιστεί για το καθετί. Εύχομαι σε όλους εσάς τους γονείς, να έχετε την υγεία σας και να καμαρώνετε τα παιδιά σας καθώς θα προχωρούν στη ζωή. Και σε σας τα παιδιά, να ανεβαίνετε τα σκαλοπάτια της ζωής κατακτώντας καινούρια πράγματα. Εγώ θα χαίρομαι για τις επιτυχίες σας και θα είμαι περήφανη που εκεί στον 4ο και 5ο χρόνο της ζωής σας είμασταν μαζί, στο δικό μας Νηπιαγωγείο. Είστε όλα παιδιά μου! Καλή χρονιά και καλές και οι επόμενες σχολικές χρονιές!!!

Αποχαιρετισμός συναδέλφων μου - Ιούνιος 2021

Αγαπητές μου συναδέλφισσες, Την προηγούμενη εβδομάδα έβγαλα την τελευταία φωτογραφία με τους μικρούς μου μαθητές… Ήρθε λοιπόν το τέλος μιας 38/χρονης πορείας στην προσχολική εκπαίδευση. Κα κλείνω όπως ακριβώς το φανταζόμουνα και το είχα ονειρευτεί. Είμαι υγιής. Νιώθω χαρούμενη και ευτυχής που το ταξίδι μου έφτασε αίσια μέχρι το τέλος. Και ο κύκλος κλείνει… Χωρίς να το θέλω η μνήμη μου τις τελευταίες μέρες τριγυρνά στα πρώτα μου βήματα. Εγώ μια νέα νηπιαγωγός (Απόφοιτη σχολής διετούς φοίτησης), σε ένα χωριό της Εύβοιας. Με τα άγχη μου, τις φοβίες μου, μπήκα πρώτη φορά στην αίθουσα του Νηπιαγωγείου. Και έμεινα άφωνη… Τραπεζάκια και καρεκλάκια στη σειρά, το ένα πίσω από το άλλο… Όσο για γωνιές δεν υπήρχε συζήτηση. Η πρώτη μου δουλειά ήταν να κανω κύκλο τα καρεκλάκια και να φτιάξω την παρεούλα. Και αυτό το θεώρησα ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ΄ Η μέθοδος διδασκαλίας Ενιαία Συγκεντρωτική Διδασκαλία Ωράριο 9-12 • Αργότερα ήρθαν οι Τομείς Αισθητικός • Κοινωνικοσυνασθηματικός • Προγραφικός- Προμαθηματικός κλπ Μετά ήρθε η Διαθεματικότητα • Και το 1996 κάνω το πρώτο μου Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα με θέμα «Η θάλασσα» και αυτό το θεώρησα ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ Σε όλη την πορεία μου δεν έπαψα ποτέ όχι μόνο να αναζητώ και να μαθαίνω καινούρια πράγματα αλλά και να προβαίνω στην εφαρμογή τους. Μέσα σε αυτές τις αναζητήσεις μου, το 2007 ανακαλύπτω το eTwinning που πραγματικά μου έδωσε φτερά. Βρίσκοντας συνεργάτες από την Ευρώπη υλοποιώ το πρώτο μου eTwinning Πρόγραμμα και αυτό το θεώρησα ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ΄. Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχω σταματήσεις αυτές τις συνεργασίες Το 2011 με το Πρόγραμμα Σπουδών του Νηπιαγωγείου έμαθα για τις ικανότητες του 21ου αιώνα, ένας συνδυασμός γνώσεων , δεξιοτήτων, αξιών και στάσεων… Επικοινωνία-Δημιουργική και κριτική σκέψη- Προσωπική ταυτότητα και αυτονομία- Κοινωνικές ικανότητες και ικανότητες που σχετίζονται με την ιδιότητα του πολίτη Φτάνοντας στo 2020 και έχοντας 38 χρόνια στο Νηπιαγωγείο δεν δίστασα να ζητήσω την εφαρμογή της Αγγλικής γλώσσας στο Νηπιαγωγείο και αυτό το θεώρησα ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ. Αγαπητές μου συναδέλφισσες, το συμπέρασμά μου: ΄Οποιο πρόγραμμα κι αν μας ορίσει η πολιτεία να ακολουθήσουμε το σημαντικότερο πράγμα είναι τα παιδιά μας το μεσημέρι όταν αποχωρούν να είναι χαρούμενα, έχοντας κι εμείς περάσει το μήνυμα της ημέρας που είχαμε σαν στόχο. Τα παιδιά πάντα θα θυμούνται τον τρόπο που τα κοιτάζουμε, τον τρόπο που τους μιλάμε, αν ακούμε ή δεν ακούμε τις ανησυχίες τους αν τα κάνουμε να νιωθουν χαρούμενα ή αν τα προσβάλλουμε… Αλλά προσωπικά σε μένα κάθε Καινοτομια μου έδινε χαρά, γιατί δε βολευόμουνα στα ίδια, τα γνωστά. Σε όλη μου την πορεία πάντα προσπαθούσα και είχα καλή συνεργασία με τους γονείς. Έχαιρα εκτίμησης από τις συναδέλφισσές μου, νεώτερες και παλιότερες. Κάποια στιγμή σκεφτόμουνα αν δεν ήμουν νηπιαγωγός, ποια άλλη δουλειά θα ήθελα να κάνω… Η απάντησή μου ήταν: καμία άλλη… Έχω την καλύτερη δουλειά! Βέβαια τα σημερινά χρόνια το να είσαι νηπιαγωγός, δεν συγκρίνεται με τα χρόνια παλαιότερων δεκαετιών. Εκείνα ήταν χρόνια ανέμελα. Ήταν τα καλύτερά μας χρόνια. Και αυτά που μας ήρθαν κάθε μέρα κάνουν και το έργο μας πιο δύσκολο και αγχώδες, με πολλά να τρέχουμε να τα προλάβουμε, χάνοντας έτσι αυτό για το οποίο έχουμε οριστεί. Να είμαστε νηπιαγωγοί στην τάξη. Σήμερα ΕΓΩ μετά από 38,5 χρόνια, νιώθω ότι θα μπορούσα λίγο ακόμα. Αλλά καλύτερα να αποχωρήσω λίγο πριν νιώσω ότι δεν μπορώ άλλο… Φεύγω λοιπόν χαρούμενη και αφήνω νεώτερες συναδέλφους να συνεχίσουν με εργαλεία τους τις Τεχνολογίες, το INTERNET, την τηλεκπαίδευση κλπ Παίρνω μαζί μου την εκτίμηση των γονέων, των συναδέλφων και την αγάπη των μαθητών μου. Αφήνω τις ευχές μου για καλή υγεία, καλή ψυχολογία και καλή απόδοση στη δουλειά σας. Βάσω Αντωνίου

Εικαστικές δημιουργίες σχολικού έτους 2020-21

Ενεργά Σχολεία μια Οικοσυμμαχία

Πρόγραμμα etwinning σχολικού έτους 2020-21

Οι δραστηριότητες και εργασίες του προγράμματος είναι ΕΔΩ

Το ιστολόγιο του έργου ΕΔΩ

Το έργο βραβεύτηκε με εθνική ετικέτα ποιότητας